جلب (مفردات‌نهج‌البلاغه)جَلب (بر وزن عقل و شرف) یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای راندن، سوق دادن که حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص کنترل زبان و ... از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیجَلب (بر وزن عقل و شرف) به معنای راندن، سوق دادن آمده است. چنان‌که در لغت آمده است: «جلبه جلبا: ساقه من موضع الی آخر و جاء به من بلد الی بلد للتجارة.» ۲ - کاربردهاامام (صلوات‌الله‌علیه) در خصوص ضرورت کنترل زبان فرموده است: «فربّ کلمة سلبت نعمة و جلبت نقمة؛ زیرا چه بسا یک کلمه که نعمتی را سلب کند و محنتی را فراخواند.» ۳ - تعداد کاربرداین واژه ۲۵ بار در «نهج البلاغه» آمده است. ۴ - پانویس۵ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «جفو»، ص۲۲۲. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|